prŏbrum (noun N) : cf. Gr. προφέρειν, to reproach; and opprobrium
* A shameful or disgraceful act (class.; syn.: dedecus, flagitium).
* Lit.
* In gen.: qui, nisi probrum, omnia alia indelicta aestimant, Att. ap. Fest. p. 229 Müll.: flagitium probrumque magnum expergefacis,Plaut. Curc. 1, 3, 42: ignaviae luxuriaeque probra,Sall. J. 44, 5: emergere ex paternis probris ac vitiis,Cic. Verr. 2, 3, 69, § 162.
* Transf., the disgrace arising from an infamous act, shame, reproach, disgrace, dishonor, infamy: ea tum compressa parit huic puerum, sibi probrum, Caecil. ap. Fest. p. 229 Müll.: nemo id probro ducet Alcumenae,Plaut. Am. 2, 1, 30: ego jam tua probra aperibo omnia,id. Truc. 4, 2, 50: in probro esse,Ter. Phorm. 5, 4, 6: quem (Curium) censores senatu probri gratiā moverant,Sall. C. 23, 1: vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere,to be reproachful, shameful,Cic. Rosc. Am. 17, 48: postquam divitiae honori esse coeperunt, paupertas probro haberi,Sall. C. 12, 1: probrum castis, labem integris, infamiam bonis inferre,Cic. Cael. 18, 42: ut probrum objectare,id. Tusc. 1, 2, 3: probrum atque dedecus,id. Rosc. Am. 24, 68: terras implere probris,Ov. H. 17, 208: luere sanguine probra,id. Ib. 567.
* In partic., abuse, insult, reproachful language, a reproach, libel: epistulae plenae omnium in me probrorum,Cic. Att. 11, 9, 2: aliquem probris maledictisque vexare,id. Fl. 20, 48: in isto tuo maledicto probrum mihi nullum objectas,id. Dom. 29, 76: probra dicere alicui,Ov. A. A. 3, 49: jactare in aliquem,Liv. 29, 9: ingerere probra,id. 2, 45: increpare multis ac servilibus probris,Tac. A. 11, 37: probra jacere,id. H. 4, 45: cumulare,id. A. 1, 21: aggerare,id. ib. 13, 14: componere,id. ib. 16, 21: probris lacessere,Sen. Agam. 980: probris omnibus contaminatus,Suet. Vit. 4.

s. TLL