LAT

Lewis Short

prŏbĭtas (noun F) : 1. probus
* Goodness, worth, uprightness, honesty, probity; modesty (class.): virtus, probitas, integritas in candidato requiri solet,Cic. Planc. 25, 62; id. Fam. 13, 10, 3: probitatis commendatio,id. de Or. 1, 26, 122: spectatae probitatis femina,Tac. A. 13, 12; Quint. 6, 4, 11 fin.: exempla probitatis sinceritatisque,Gell. 14, 2, 5.—Prov.: probitas laudatur et alget,Juv. 1, 74.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory