Lewis Short
(adj.Subst.Adj.) = πραγματικός: pragmătĭcus, a, um, adj., = , prop.
* Skilled in business, esp. experienced in matters of law: pragmatici homines omnibus historiis cavere jubent et vetant credere,Cic. Att. 2, 20, 1.—Hence
* Subst.
* Pragmătĭcus, i, m., = πραγματικός, one skilled in the law, who furnished orators and advocates with the principles on which they based their speeches: itaque illi disertissimi homines (Graeci) ministros habent in causis juris peritos, cum ipsi sint imperitissimi, et qui pragmatici vocantur,Cic. de Or. 1, 59, 253 (dub.; bracketed by B. and K.): oratori pragmaticum adjutorem dare,id. ib. 1, 59, 253 (1, 45, 198, written as Greek); Quint. 12, 3, 4; Juv. 7, 123; Dig. 48, 17, 9.
* Adj., relating to civil affairs. So in late jurid. Lat.: pragmatica sanctio, or jussio, or annotatio, or constitutio,an imperial decree that referred to the affairs of a community, a pragmatic sanction,Cod. Just. 1, 2, 10; called pragmaticum rescriptum, Aug. Collat. cum Donatist. 3, c. 2; and absol.: pragmătĭcum, i, n., Cod. Th. 6, 23, 3; 16, 5, 52.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary