Lewis Short
(v. a.adv.) : prae-scĭo, īvi, ītum, 4, v. a.
* To know beforehand, to foreknow (poet. and in postAug. prose): nonne oportuit praescisse me ante?Ter. And. 1, 5, 4: eum haec praescisse,Suet. Tib. 67.
* Esp. (in eccl. Lat.), of God's foreknowledge: praescivit et praedestinavit,Vulg. Rom. 8, 29; 11, 2; Ambros. in Luc. 7, 167.—Hence, adv.: praescĭ-enter, with foreknowledge, Anon. (Hilar.) in Job, 1, p. 77.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary