(verb) : prae-opto, āvi, ātum, 1
* To choose or wish rather, to desire more, to prefer (class.; not in Cic.); constr. aliquid alicui, with an object-clause, or with ut: praeoptantes exsilio modicam domi fortunam,Liv. 29, 30, 12; 44, 22, 14; so, suas leges Romanae civitati,id. 9, 45, 7: Punicam societatem Romanae,id. 23, 43, 11: filiam equitis Romani nuptiis generosarum,Nep. Att. 12, 1.—With acc. and quam: nemo non illos sibi quam vos dominos praeoptet,Liv. 29, 17, 7: sterilem platanum quam maritam ulmum praeoptaverim,Quint. 8, 3, 8.—With object-clause: meum potius caput periculo Praeoptavisse quam is periret ponere,Plaut. Capt. 3, 5, 30: multi praeoptarent scutum manu emittere et nudo corpore pugnare,Caes. B. G. 1, 25; so, perire,Tac. H. 4, 58; Just. 8, 4, 5; 11, 14, 1; Val. Max. 4, 1, ext. 5; Sulp. Sev. Chron. 1, 32, 3; cf.: ut puerum praeoptares perire, Potius quam,Ter. Hec. 4, 1, 17. —With ut: praeoptavisti, amorem tuom uti virtuti praeponeres,Plaut. Trin. 3, 2, 22.

s. TLL