LAT

praemoneo

download
JSON

Lewis Short

(verb) : prae-mŏnĕo, ŭi, ĭtum, 2
* In gen., to forewarn, to advise, or admonish beforehand, to remind beforehand, to premonish (class.); constr. aliquem with ut or ne, with a simple subj., with quod, with de, aliquid (of a thing): me, ut magnopere caverem, praemonebat,Cic. Verr. 1, 8, 23; so with ut, Vell. 2, 57, 2; Suet. Oth. 6: ut te praemonerem, plurimum tibi credas,Plin. Ep. 6, 22, 7: praemonito filio, ne alii crederet,Just. 12, 14, 7: praemoneo, numquam scripta quod ista legat,Ov. Tr. 5, 1, 16: de impendentibus periculis voce Jovis praemoneri,Cic. Har. Resp. 5, 10: conatus hostis,to warn of,Liv. 33, 20, 12: caeli varietatem praemonitus,Col. 11, 2, 1: praemoniti oraculo,Plin. 16, 39, 76, § 199: ut futuri principes praemonerentur, quā viā possent ad gloriam niti,Plin. Ep. 3, 18, 2.
* In partic., of prophecies, to foretell, foreshow, predict (poet. and in post-Aug. prose): futura,Just. 43, 1, 8: haruspices praemonuerunt superna vulnera,Plin. 2, 56, 57, § 147.
* Of inanimate things, to presage, signify, foreshadow: ferunt Terribiles tubas auditaque cornua caelo Praemonuisse nefas,Ov. M. 15, 784: rutilus (circa lunam) et ventos et imbres praemonebit,Plin. 18, 35, 79, § 347.
* Of animals: pericula (animalia) praemonent, non fibris modo extisque, sed aliā quādam significatione,Plin. 8, 28, 42, § 102.
* With object-clause: et vatum timeo monitus, quos, igne Pelasgo Ilion arsuram, praemonuisse ferunt,Ov. H. 17, 239.—Hence, praemŏnĭtum, i, n., a premonition (post-class.): praemonita et praecepta,Gell. 14, 2, 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory