Lewis Short
(verb) : prae-mitto, mīsi, missum, 3
* To send forward or before, to despatch in advance.
* Lit. (class.): a portu me praemisisti domum,Plaut. Am. 2, 1, 55: nuntium,id. Truc. 2, 4, 58: legiones in Hispaniam,Caes. B. C. 1, 39: legatum ad flumen,Sall. J. 52, 5: petebant uti ad eos equites praemitteret, sc. nuntios,Caes. B. G. 4, 11; 7, 10, 3; id. B. C. 2, 20, 6: edictum,id. ib. 2, 19, 1; Liv. 35, 24, 3; Tac. H. 2, 63: odiosas litteras,Cic. Att. 10, 8, 8: hunc Acheruntem praemittam prius,Plaut. Cas. 2, 8, 12.
* Transf., in gen., to set before or in front: ficetis caprificus praemittitur,Plin. 15, 19, 21, § 80 (dub.; al. permittitur).
* Trop., to send out in advance (post-Aug.): cervicem gladio caesim graviter percussit, praemissā voce: Hoc age,saying first,Suet. Calig. 58: postquam haec favorabili oratione praemisit,Tac. Am. 12, 6: cogitationes in longinqua praemittimus,send our thoughts into the distance,Sen. Ep. 5, 7.—Hence, praemissa, ōrum, n., things sent in advance, the first - fruits, = primitiae (postAug.), Plin. 12, 1, 2, § 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary