LAT

Lewis Short

(v. a.P. a.) : prae-dīco, xi, ctum, 3, v. a.
* To say or mention before or beforehand, to premise.
* In gen. (mostly post-Aug.; cf. praefor),Ter. And. 4, 4, 54: hoc primum in hac re praedico tibi,id. ib. 1, 1, 19: Davus dudum praedixit mihi,id. ib. 5, 1, 21; 1, 2, 34; Quint. 4, 2, 57: tria, quae praediximus,have mentioned before,id. 3, 6, 89; 2, 4, 24: praedicta ratio,id. 8, 6, 52: ratio ejus in medicinā similis praedictis. Plin. 33, 13, 37, § 136; Plin. Ep. 4, 14, 8.
* In partic.
* To foretell, predict; to forebode (class.): defectiones solis et lunae multo ante praedicere,Cic. Sen. 14, 49; so, eclipsim,Plin. 2, 12, 9, § 53: futura,Cic. Div. 1, 1, 2; Petr. 137 fin.: nihil adversi accidit non praedicente me,that I had not predicted,id. Fam. 6, 6: aliquid,Sen. Q. N. 2, 32, 5: malum hoc nobis De caelo tactas memini praedicere quercus,Verg. E. 1, 17: hos luctus,id. A. 3, 713.
* To give notice or warning of, to appoint, fix (mostly post-Aug.), Naev. ap. Non. 197, 16: ubi praetor reo atque accusatoribus diem praedixisset,Tac. A. 2, 79: praedictā die,id. ib. 11, 27: insula Batavorum in quam convenirent praedicta,id. ib. 2, 6; cf. Plin. 10, 23, 31, § 61: praedicta hora,Suet. Claud. 8.
* To say what one should do, to advise, warn, admonish, inform, charge, command (class.; syn.: praecipio, moneo); usually constr. with ut or ne: Pompeius suis praedixerat, ut, etc.,Caes. B. C. 3, 92; Nep. Them. 7, 3; Liv. 2, 10, 4; 22, 60; 39, 19, 2: ei visam esse Junonem praedicere, ne id faceret,Cic. Div. 1, 24, 48; Liv. 10, 41: praedixit, ne destinatum iter peterent,Vell. 2, 82, 2; Tac. A. 13, 36; cf. in the abl. absol.: praedicto, ne in re publicā haberetur,id. ib. 16, 33.—With acc.: unum illud tibi ... Praedicam,Verg. A. 3, 436; cf. with an obj.-clause: Mummius jussit praedici conducentibus, si eas (statuas) perdidissent, novas eos reddituros,Vell. 1, 13, 4; absol. of a physician, Curt. 3, 6, 3.
* To proclaim, announce at an auction, etc. (cf. 1. praedico, I. A.): si in auctione praedictum est, ne, etc.,Gai. Inst. 4, 126.—Hence, praedictus, a, um, P. a., previously named, before mentioned, preceding: vicina praedictae sed amplior virtus est,Quint. 8, 3, 83: nomen,id. 9, 3, 66: posterior ex praedictis locus,id. 2, 4, 24; 10, 1, 74: simul pedes, eques, classis aput praedictum amnem convenere,Tac. A. 1, 60; Plin. 10, 23, 31, § 76.—praedictum, i, n.
* (Acc. to II. A.) A foretelling, prediction (class.; syn. praesagium): Chaldaeorum praedicta,Cic. Div. 2, 42, 89: astrologorum,id. ib. 2, 42, 88: vatum,id. Leg. 2, 12, 30; Verg. A. 4, 464: haruspicis,Suet. Oth. 6; Plin. 2, 7, 5, § 24: deorum,Val. Fl. 4, 460.
* (Acc. to II. C.) An order, command (Livian): praedictum erat dictatoris ne quid absente eo rei gereret,Liv. 23, 19, 5.
* An agreement, concert: velut ex praedicto,Liv. 33, 6, 8.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

(verb) : prae-dĭco, āvi, ātum, 1
* To cry in public, make known by crying in public, to publish, proclaim.
* Lit., of a public crier: ut praeco praedicat,Plaut. Bacch. 4, 7, 17: auctionem praedicem, ipse ut venditem,id. Stich. 1, 3, 41; cf.: si palam praeco praedicasset,Cic. Verr. 2, 3, 16, § 40; Cic. Quint. 15, 50; id. Off. 3, 13, 55; id. Fam. 5, 12, 8.
* For praedicere, to foretell, predict (eccl. Lat.): persecutiones eos passuros praedicabat,Tert. Fug. in Persec. 6; so, persecutiones praedicatae,id. ib. 12.
* In gen., to make publicly known, to announce, proclaim, to say, relate, state, declare (syn.: moneo, ante denuntio,Cic. Verr. 1, 12, 36; 1, 15, 43; class.): audes mihi praedicare id, Domi te esse?Plaut. Am. 2, 1, 11: vera praedico,id. ib. 3, 2, 20: aliam nunc mihi orationem despoliato praedicas, atque olim,you tell a different story, speak another language,id. As. 1, 3, 52: utrum taceamne an praedicem?Ter. Eun. 4, 4, 53: si quidem haec vera praedicat,id. And. 3, 1, 7.—With obj.-clause: qui ingenti magnitudine corporum Germanos esse praedicabant,Caes. B. G. 1, 39; Sall. C. 48, 9; Caes. B. C. 3, 106, 4: barbari paucitatemque nostrorum militum suis praedicaverunt,reported,id. B. G. 4, 34: injuriam in eripiendis legionibus praedicat,displays,id. B. C. 1, 32, 6: ut praedicas,as you assert,Cic. Cat. 1, 9, 23: quod mihi praedicabas vitium, id tibi est,that you attribute to me,Plaut. Am. 1, 1, 249: avus tuus tibi aediliciam praedicaret repulsam,would tell you of the repulse that P. Nasica suffered respecting the edileship,Cic. Planc. 21, 51.
* In partic., to praise, laud, commend, vaunt, extol (syn.: laudo, celebro); constr. with aliquid (de aliquo), de aliquā re, and absol., Plaut. Merc. 2, 2, 18: quid ego ejus tibi nunc faciem praedicem aut laudem?Ter. Eun. 3, 5, 17: beata vita glorianda et praedicanda est,Cic. Tusc. 5, 17, 50; Plin. 19, 4, 19, § 57: aliquid miris laudibus,id. 25, 5, 18, § 40; 13, 24, 47, § 130; Plin. Ep. 1, 14, 10; Plaut. Trin. 2, 2, 54.—With obj.-clause: Galli se omnes ab Dite patre prognatos praedicant,Caes. B. G. 6, 17: quae de illo viro Sulla, quam graviter saepe praedicaverunt!Cic. Phil. 11, 13, 33: qui possit idem de se praedicare, numquam se plus agere, etc.,id. Rep. 1, 17, 27; cf. id. Pis. 1, 2.—With de aliquā re: qui de meis in vos meritis praedicaturus non sum,Caes. B. C. 2, 32.—Absol.: qui benefacta sua verbis adornant, non ideo praedicare, quia fecerint, sed, ut praedicarent, fecisse creduntur,Plin. Ep. 1, 8, 15: verecundia in praedicando,Tac. Agr. 8 fin.
* To preach the gospel (eccl. Lat.): evangelium,Vulg. Matt. 4, 23: baptismum,id. Marc. 1, 4; absol., id. Matt. 4, 17 et saep.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory