praedātor (noun M) : id.
* A plunderer, pillager.
* Lit. (class.): quos ego in eodem genere praedatorum direptorumque pono,Cic. Cat. 2, 9, 20: exercitus, praedator ex sociis,Sall. J. 44, 1.
* Transf.
* A hunter (poet.): praedator aprorum,Ov. M. 12, 306; Stat. Th. 4, 316.—Transf.: corporis,i. e. a ravisher,Petr. 85, 3.—*
* A rapacious or avaricious man, Tib. 2, 3, 43.

s. TLL