possessĭo (noun F) : possido.
* A taking possession of, seizing, occupying, taking (= κτῆσις), bonorum, Cic. Rosc. Am. 9, 24: regni,Liv. 33, 41, 3: mittere in possessionem,to send to take possession,Cic. Quint. 26, 83: Monam insulam, a cujus possessione revocatum Paulinum memoravi, etc.,Tac. Agr. 18: si mare intretur, promptam ipsis possessionem,id. A. 2, 5.
* Transf.
* In abstr., a possessing, holding, possession, occupation: possessio est, ut definit Gallus Aelius, usus quidam agri, aut aedificii, non ipse fundus, aut ager,Fest. p. 233 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 222 ib.: possessio appellata est, ut Labeo ait, a sedibus, quasi positio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei insistit, quam Graeci κατοχὴν dicunt, Dig. 41, 21: certā re et possessione deturbari,Cic. Fam. 12, 25: hortorum,id. Mil. 27, 75: fundi,id. ib. 27, 75: in possessionem proficisci,to come into possession,id. Quint. 27, 85: in possessionem venire,id. Att. 4, 2, 3: possessionem restituere,id. Fam. 10, 27, 1: in possessionem dare,Vulg. Lev. 14, 34: esse in possessione bonorum,Cic. Caecin. 7, 19: possessionem bonorum dare alicui,id. Fam. 7, 21: tradere,Caes. B. G. 1, 44: tenere,Nep. Tim. 2, 4: ponere se in possessione,to take possession,Sen. Ira, 1, 7, 2: si ignis prima possessio rerum fuit, qui paulatim exstinctus, sedem terris dedit,if at first fire possessed the world,Just. 2, 1, 15.
* Trop., possession: prudentiae doctrinaeque possessio,Cic. de Or. 3, 31, 122: judicii ac defensionis,id. ib. 2, 49, 200: laud is, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2: res publica in possessione victoriae permanebit, id. ap. ib. 10, 21, 6.

s. TLL