Lewis Short
(v. a.P. a.P. a.adv.) : pondĕro, āvi, ātum, 1, v. a.id.
* To weigh a thing (syn. examino).
* Lit.: granum,Plin. 18, 7, 12, § 66: semper amatorum ponderat illa sinus,Prop. 2, 13 (3, 8), 12: pugnos,Plaut. Am. 1, 1, 156: in unum omnia ponderata confunduntur,Scrib. Comp. 106.
* Trop., to weigh in the mind, to ponder, consider, reflect upon (class.): imprimis, quo quisque animo fecerit, ponderandum est,Cic. Off. 1, 15, 49: momento suo unamquamque rem ponderandam,id. Font. 6, 21: verborum delectum aurium judicio,id. de Or. 3, 37, 150: omnia voluptatibus et doloribus,id. Leg. 1, 13, 39: quid quisque admiserit non ex crimine, sed ex moribus ejus ... est ponderandum,id. Sull. 25, 69: non ex libidine aut levitate testium causas honestorum hominum ponderari,id. ib. 28, 89: non esse fidem ex fortunā ponderandam,id. Part. 34, 117: causas non ratione, sed verbis,id. Caecil. 21, 61: consilia eventis,id. Rab. Post. 1, 1: dum inventa ponderant et dimetiuntur,Quint. 8 prooem. § 27.—Hence
* Pon-dĕrans, antis, P. a., in a neuter sense, weighing, weighty, heavy (post-class.): affectu ponderantiore,Sid. Ep. 8, 6 med. dub. (al. ponderatiore).
* Pondĕrātus, a, um, P. a., weighed, pondered, well considered: ponderatiora beneficia,Nep. Fragm. 2 (v. also under ponderans).—Hence, adv.: pondĕrātē, with due consideration (late Lat.), Hier. in Psa. 36; pondĕrātim, Cassiod. Var. 2, 40.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary