Lewis Short
(preposition) : pollĭcĕor, ĭtus (
* Act. form polliceres, Varr. Sat. Menip. 8, 5), 2, v. dep. a. and n. from an old por or port (= Gr. πορτί, προτί, or πρός; cf. pro) and liceor.
* To hold forth, offer, promise any thing (freq. and class.; syn.: promitto, spondeo): neque minus prolixe de tuā voluntate promisi, quam eram solitus de meā polliceri,Cic. Fam. 7, 5, 1; id. Planc. 42, 101; cf.: alicui studium,id. Fam. 5, 8, 4; cf.: mirandum in modum profitentur, offerunt se, pollicentur,id. Q. Fr. 1, 2, 5: id omne tibi polliceor ac defero,id. Imp. Pomp. 24, 67: pro certo polliceor hoc vobis atque confirmo me esse perfecturum, ut, etc.,id. Agr. 2, 37, 100: non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur,Just. 9, 2, 12.—With subj. alone, Hirt. B. G. 8, 52, 4: alicui divitias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 359 Vahl.): hospitium et cenam,Plaut. Bacch. 2, 2, 8: plus pollicere quam ego a te postulo,id. Truc. 2, 4, 23.—With inf. pres.: modo Qui sum pollicitus ducere,Ter. And. 3, 5, 7; jusjurandum pollicitus est dare,Plaut. Most. 5, 1, 36: pollicentur obsides dare,Caes. B. C. 4, 21, 5; 6, 9, 7: benigne,Cic. Fam. 4, 13, 3: liberalissime,id. Att. 5, 13, 2.—Prov.: montes auri, to promise mountains of gold, i. e. boundless wealth, Ter. Phorm. 1, 2, 18; for which also: maria montesque,Sall. C. 23, 3.
* Esp.
* Of an orator, in opening his speech, to promise, announce: quaeso ut, quid pollicitus sim, diligenter memoriae mandetis,Cic. Quint. 10, 36: docui, quod primum pollicitus sum, causam omnino, cur postularet, non fuisse, etc.,id. ib. 19, 60.
* Of purchasers, to bid, offer: at illic pollicitus est prior,Plaut. Merc. 2, 3, 102.
* Of auspices, to forebode, promise: id assuetae sanguine et praedā aves pollicebantur,Flor. 1, 1, 7.!*? Act. collat. form pollĭcĕo, ēre, to promise (ante-class.): ne dares, ne polliceres, Varr. ap. Non. 471, 13.
* Polliceor, in a pass. signif.: ut aliis ob metum statuae polliceantur, Metell. Numid. ap. Prisc. p. 972 P.; Dig. 14, 1, 1: pollicita fides,Ov. F. 3, 366; Lact. Pasch. 60: pollicitus torus,Ov. H. 21, 140.—Hence, subst.: pollĭcĭ-tum, i, n., something promised, a promise, Ov. A. A. 1, 632: memores polliciti nostri,Col. 11, 3, 1.—In plur.: hanc tu pollicitis corrumpe,Ov. A. A. 1, 355: pollicitis captus,id. Am. 3, 7, 70; 2, 16, 48.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary