Lewis Short
plŭvĭa (noun F) : (sc. aqua) [pluvius].
* Rain (class.; cf. imber): pluvias metuo,Cic. Att. 15, 16: tenues,Verg. G. 1, 92: in gens,id. ib. 325: a pluviā tueri,Juv. 3, 202: de pluviis loqui,id. 4, 87: pluviarum signa,Sen. Q. N. 1, 9, 1: qui aufert stillas pluviae,Vulg. Job, 36, 27.
* Transf., a fall or shower of any thing (post-class.; cf. pluo); of blossoms,Claud. Nupt. Honor. 298: pluvia ignea,Aug. Quaest. in Num. 4, 27; id. Serm. 105, 7.
* Rain-water (post-Aug.): admixtā pluviā,Plin. 33, 6, 34, § 103.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary