LAT

Lewis Short

(verb) : plango, nxi, nctum, 3, from the root ΠΛΑΓ, πλήσσω; cf. Lat. plāga
* To strike, beat, esp. with a noise.
* In gen. (poet.; cf. plaudo): fluctus plangentes saxa,Lucr. 2, 1155; 6, 115: moribundo vertice terram,Ov. M. 12, 118: humum,id. H. 16, 334: quanto planguntur litora fluctu!id. ib. 19, 121: tympana palmis,Cat. 64, 261: nunc (Boreas) ipsas alis planget stridentibus Alpes,Sil. 1, 588.—Pass., of a bird when caught: plangitur,beats with its wings,Ov. M. 11, 75.
* In partic., to beat the breast, head, etc., as a sign of grief (class.): qui multis inspectantibus caput feriebas, femina plangebas, Cic. aer. alien. Mil. Fragm. 2, 4 (t. 11, p. 32 B. and K.): laniataque pectora plangens,Ov. M. 6, 248: femur maerenti dextrā,id. ib. 11, 81: lacertos,id. ib. 9, 636: pectus,Petr. 111.—Pass. (= κόπτεσθαι): scissaeque capillos Planguntur matres Calydonides Eveninae,beat themselves for agony,Ov. M. 8, 526.
* Transf., to lament aloud, wring the hands; with aliquem or aliquid, to bewail a person or thing (poet. and in post-Aug. prose): planxere sorores Naïdes ... Planxere et Dryades: plangentibus absonat Echo,Ov. M. 3, 505: ab omni plangitur arce,Stat. Th. 11, 417: plangentia agmina,Verg. A. 11, 145: plangentium gemitus,Just. 19, 2 fin.: modo Sporum hortabatur ut lamentari ac plangere inciperet,Suet. Ner. 49; id. Oth. 8: plangentis populi derisor,Juv. 6, 534.—With an object: tendit palmas, ceu sit planctura relictam Andromedam,Caes. Germ. Arat. 198; Val. Fl. 3, 297: Memphiten bovem (i. e. Apim),Tib. 1, 8, 27 (7, 28): damna,Stat. Th. 11, 117: malum,Claud. Rapt. Pros. 3, 159; Vulg. Judic. 11, 37.—Pass.: virtutes quas neque lugeri neque plangi fas est,Tac. Agr. 46: majore tumultu Planguntur nummi quam funera,Juv. 13, 131.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory