LAT

Lewis Short

(adj.adv.) : pervĭcax, ācis, adj.per and root vicof vinco
* Firm, determined; esp. in a bad sense, stubborn, obstinate, headstrong, wilful (not in Cic. or Caes.): tu pertinaciam esse, Antiloche, hanc praedicas: Ego pervicaciam aio et eā me uti volo ... Nam pervicacem dici me esse et vincere Perfacile patior: pertinacem nil moror? Att. ap. Non. 432, 32 sq. (Trag. Rel. v. 8 Rib.); cf.: adversus peritos pervicax,Tac. H. 1, 26; Ter. Hec. 4, 1, 17: musa,Hor. C. 3, 3, 70: accusatio,Tac. A. 13, 33; 3, 33: pervicacissimi Latinorum,Flor. 1, 11, 11: pervicacioris irae fuit,Curt. 8, 6, 1: homines pervicaci audaciā, pertinaci spe,App. de Deo Socr. p. 43 fin.
* Of things, steady, unmoved: contra flatus pervicax libra,Plin. 16, 36, 65, § 161.
* Transf., in a good sense, steadfast, firm: recti pervicax, constans adversus metus,Tac. H. 4, 5.—Hence, adv.: pervĭ-cācĭter, stoutly, stiffly, stubbornly, obstinately: pervicaciter perstare,Dig. 26, 10, 3. —Comp.: pervicacius causam belli quaerere,Liv. 42, 14; Tac. A. 4, 42; 13, 54 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory