perturbātĭo (noun F) : perturbo
* Confusion, disorder, disturbance.
* Lit.: caeli (opp. serenitas),Cic. Div. 2, 45, 94: hostium,Vulg. 2 Macc. 13, 16.
* Trop.
* In gen., political disturbance, disorder, revolution: quid est enim aliud tumultus nisi perturbatio tanta, ut major timor oriatur?Cic. Phil. 8, 1, 3: quantas perturbationes et quantos aestus habet ratio comitiorum?id. Mur. 17, 35: cum enim omnes post interitum Caesaris novarum perturbationum causae quaeri viderentur,id. Fat. 1, 2: videtis, quo in motu temporum, quantā in conversione rerum ac perturbatione versemur,id. Fl. 37, 94: magna totius exercitūs perturbatio facta est,Caes. B. G. 3, 28.
* Mental or personal disturbance, disquiet, perturbation: motus atque perturbatio animorum atque rerum,Cic. Agr. 1, 8, 24: vitae et magna confusio,id. N. D. 1, 2, 3: rationis,id. Par. 3, 2, 26: valetudinis,id. Fam. 9, 3, 9.
* In partic., an emotion, passion: quae Graeci πάθη vocant, nobis perturbationes appellari magis placet, quam morbos, Cic. Tusc. 4, 5, 10: est igitur Zenonis haec definitio, ut perturbatio sit aversa a rectā ratione, contra naturam animi commotio: quidam brevius perturbationem esse appetitum vehementiorem,id. ib. 4, 6, 11: ex quā (vitiositate) concitantur perturbationes, quae sunt turbidi animorum concitatique motus, aversi a ratione et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae,id. ib. 4, 15, 34: perturbationes sunt genere quatuor, partibus plures, aegritudo, formido, libido, laetitia,id. Fin. 3, 10, 35: impetu quodam animi et perturbatione magis, quam judicio aut consilio regi,id. de Or. 2, 42, 178: perturbationem afferre,id. Div. 1, 30, 62: in perturbationes atque exanimationes incidere,id. Off. 1, 7, 36; opp. to tranquillitas,id. ib. 1, 17, 66.

s. TLL