Lewis Short
per-taedet (noun N) : (quidam pertisum volunt:
* Quod consuetudo non probavit,Cic. Or. 48, 159; cf. Fest. pp. 216 sq.; 273, 8 Müll.; also Paul. ex Fest. p. 72, 18 Müll.), v. impers. and n., to be disgusted or wearied with any thing; to feel disgust at, be sick of.
* With gen.: me sermonis pertaesum est,Plaut. Most. 1, 4, 4: quem pertaesum est esse domi,Lucr. 3, 1061: pertaesum est enim (me) levitatis,Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4: pertaesum est vos injuriae,Sall. H. 3, 61, 8 Dietsch: negotii,Nep. Att. 15, 2: duas uxores habuerat, quarum matrimonii pertaedebat,Gell. 15, 20, 6: lentitudinis eorum pertaesa,Tac. A. 15, 51.
* With dat.: usque adeo pertaesum vos mihi esse, Gracch. ap. Diom. p. 291 P.
* With acc.: pertaesus ignaviam suam,Suet. Caes. 7: pertaesus morum perversitatem ejus,id. Aug. 62; id. Tib. 67.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary