LAT

Lewis Short

(v. a.P. a.adv.) : per-pŏlĭo, īvi, ītum (
* Fut. perpolibo, App. M. 6, 28), 4, v. a., to polish well.
* Lit.: loco calce arenāque perpolito,Vell. 2, 22, 3: aurum tritu perpolitum,Plin. 33, 4, 21, § 66: caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo,App. M. 6, 28, p. 185; cf. Vell. 2, 22, 4.
* Trop., to polish, perfect, finish, put the finishing hand to (class.): opus,Cic. de Or. 2, 13, 54: perpolire et absolvere aliquid,id. Univ. 13: perpolire atque conficere,id. de Or. 2, 28, 121: perpoliendi labor,id. Balb. 7, 17: ea, quae habes instituta, perpolies,id. Fam. 5, 12, 10.— Hence, perpŏlītus, a, um, P. a., thoroughly polished or refined: homines perfecti in dicendo et perpoliti,Cic. de Or. 1, 13, 58: qui non sit omnibus iis artibus perpolitus,id. ib. 1, 16, 72; so, litteris perpolitus,id. Pis. 29, 70: vita perpolita humanitate (opp. immanis),id. Sest. 42, 92: oratio,id. de Or. 1, 8, 31: explicatio,id. ib. 2, 27, 120.—Hence, adv.: perpŏlītē, in a very polished manner; in sup.: perfecte et perpolitissime absolutae,Auct. Her. 4, 32, 44.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory