Lewis Short
(adj.adj.adv.) = πέρπερος: perpĕrus, a, um, adj., = (prop. heedless, inconsiderate; hence, in gen.)
* Not properly constituted, faulty, defective, wrong (as adj. only ante- and postclass.): populares, Att. ap. Non. 150, 12: nihil perperum,Vop. Tac. 6 (dub.; al. praeproperum).—Hence, adv.
* Perpĕram (adv. acc. fem. like clam, coram, palam; and in the plur. alias, alteras), wrongly, incorrectly, untruly, falsely (class.): loqui,Plaut. Am. 1, 1, 92: suadere aliquid,id. Capt. 2, 2, 78: insanire,id. Men. 5, 5, 59: dicere aliquid,Ter. Phorm. 5, 1, 18 (Serv. ad loc.): si aspires perperam, Nigid. ap. Gell. 13, 6, 3: seu recte, seu perperam fecerunt,Cic. Quint. 8, 31: recte an perperam judicare,id. Caecin. 24, 69: interpretari,Liv. 1, 23; Sen. Ep. 9, 13; Suet. Aug. 92: pronunciare,Plin. Ep. 3, 5, 12.
* In a milder signif., erroneously, by mistake: ita dico, ne ad alias aedis perperam deveneris,Plaut. Most. 4, 2, 52; Varr. R. R. 1, 69, 2: perperam praeco non consulem, sed imperatorem pronunciavit,Suet. Dom. 10; Auct. B. Hisp. 12.
* Perpĕrē, wrongly, falsely: opiniones perpere praesumptae,Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary