perpendĭcŭlum (noun N) : perpendo
* A plummet, plumb-line.
* Lit.: non egeremus perpendiculis, non normis, non regulis, Cic. Fragm. ap. Non. 163, 3: ad perpendiculum columnas exigere,to examine by a plumb-line,id. Verr. 2, 1, 51, § 133: ad perpendiculum,perpendicular, perpendicularly,id. Fat. 10, 22: tigna non directa ad perpendiculum, sed prona et fastigiata,Caes. B. G. 4, 17: perpendiculo respondere (opp. habere proclinationes),Vitr. 6, 11; Plin. 35, 14, 49, § 172; Vulg. Zach. 1, 16.
* Trop.: ad perpendiculum seque suosque habuit,Aus. Parent. 5: honestatem lenium morum velut ad perpendiculum librans,Amm. 29, 2, 16; cf. id. 21, 16, 3: velut ad perpendiculum aemulae urbes,on a strict equality,id. 14, 8, 11.

s. TLL