LAT

Lewis Short

(verb) : per-mănĕo, mansi, mansum, 2
* To stay to the end; to hold out, last, continue, endure, remain; to persist, persevere (class.; syn.: persto, persevero).
* Absol.: ut quam maxime permaneant diuturna corpora,Cic. Tusc. 1, 45, 108; id. Fin. 2, 27, 87: ira tam permansit diu,Ter. Hec. 3, 1, 25; Sall. J. 5, 5: Athenis jam ille mos a Cecrope permansit,Cic. Leg. 2, 25, 63.—With ad: verris octo mensium incipit salire: permanet, ut id recte facere possit, ad trimum,Varr. R. R. 2, 4, 8: perdiuturna, permanens ad longinquum et immensum paene tempus,Cic. N. D. 2, 33, 85; so, ad posteros nostros, Decret. Tergest. 2, 26: solus ad extremos permanet ille rogos,Ov. A. A. 2, 120: ad numerum,Cic. N. D. 1, 37, 105.— With in and acc.: ultima quae mecum seros permansit in annos,Ov. Tr. 4, 10, 73.— With adv. quo: quo neque permaneant animae neque corpora nostra,Lucr. 1, 122; v. Lachm. ad h. l.
* To abide in a way, rule, or mode of life, to live by, to devote one's life to (eccl. Lat.): in proposito cordis,Vulg. Act. 11, 23: in gratiā Dei,id. ib. 13, 43: in fide,id. ib. 14, 21: in peccato,id. Rom. 6, 1: in carne,id. Phil. 1, 24: in eādem regulā,id. ib. 3, 16.
* With gen.: virtus sola permanet tenoris sui,Sen. Ep. 76, 19.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory