LAT

Lewis Short

(verb) : per-fŭgĭo, fūgi, 3
* To flee to a place for refuge.
* Lit.
* In gen. (rare; ap. Cic. Pis. 36, 89, profugisti is the correct reading.; cf. confugio): ad aliquem,Liv. 2, 9: Corinthum,Nep. Dion. 5, 1: Bactra,Curt. 6, 6, 22: ad tribunal,Tac. A. 1, 32: in Capitolium,id. ib. 3, 36.
* Trop., to take refuge in any thing (post-class.): qui cum in culpā et in maleficio revicti sunt, perfugiunt ad fati necessitatem,Gell. 6, 2, 13: in fidem alicujus,Liv. 28, 7.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory