Lewis Short
(v. a.P. a.) : per-cĭĕo, cīvi and ii, ĭtum, 2, and per-cĭo, īvi and ĭi, ītum, 4, v. a.
* To move or rouse greatly, to stir up, excite.
* In gen.: irai fax subdita percit,Lucr. 3, 303; 3, 184: crura hercle defringentur nisi istum verbum saepe unum perciet aureis Omnibus,id. 4, 563.
* In partic., to attack with words, abuse, or call aloud (by an opprobrious name): aliquem impudicum percies,Plaut. As. 2, 4, 69 Ussing ad loc.— Hence, percĭtus, a, um, P. a., greatly moved, roused, stimulated, excited.
* Lit.: amoris causā percitus,Plaut. As. 4, 2, 13: irā percitus,id. Cas. 3, 5, 6: atrā bili percita est,id. Am. 2, 2, 95: incredibili re atque atroci percitus,Ter. Hec. 3, 3, 17: animo irato ac percito aliquid facere,Cic. Mil. 23, 63.
* Transf., excitable: ingenium percitum ac ferox,Liv. 21, 53, 8: corpore et linguā percitum, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 704 P. (Hist. 2, 35 Dietsch).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary