LAT

Lewis Short

(verb) : per-bĭbo, bĭbi, 3, (to drink much; hence), *
* To drink or suck up: at ego perii, cui medullam lassitudo perbibit,Plaut. Stich. 2, 2, 16.
* To drink in (poet. and in post-Aug. prose).
* Lit., Cato, R. R. 130: lana quosdam (colores) non perbibit,Sen. Ep. 71, 31: lacrimas,Ov. M. 6, 397: medicamina,Col. 7, 4, 8.
* Trop., to imbibe, receive: haec cum persuasi mihi et perbibi,Sen. Ep. 94, 11: liberalia studia,id. ib. 36, 4: nequitiam, id. Ira, 1, 16, 2: mentes eorum penitus sucum stultitiae perbiberunt,Lact. 2, 2, 16: rabiem,Ov. Ib. 233: Latinum sermonem,Quint. 1, 1, 12 Spald. N. cr.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory