Lewis Short
pēnis (noun M) : (abl. peni, Naev. ap. Fest. p. 230 Müll.) [τὸ πέος]
* A tail.
* In gen. (ante-class.): caudam antiqui penem vocabant,Cic. Fam. 9, 22, 2: ... lares ludentes peni pinxit bubulo, Naev. ap. Fest. p. 230 Müll.
* In partic., = membrum virile, the penis; also, by meton., for lust (class.): hodie penis est in obscenis,Cic. Fam. 9, 22, 2: ganeo, manu, ventre, pene bona patria laceraverat,Sall. C. 14, 2; Hor. Epod. 12, 8; Juv. 9, 43; Arn. 5, 18.—In a paron. with paene, Plaut. Truc. 2, 6, 37.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary