LAT

peculatus

download
JSON

Lewis Short

pĕcūlātus (noun M) : (PEQVLATVS, Lex Apparit.
* V.in the foll.), , m.peculor.
* Lit., an embezzlement of public money, peculation: peculatus furtum publicum a pecore dictum, sicut et pecunia, eo quod antiqui Romani nihil praeter pecora habebant,Fest. p. 212 Müll.: perfidia et peculatus ex urbe si exulant,Plaut. Pers. 4, 4, 7; Cic. Phil. 12, 5, 12: peculatum facere,id. Rab. Perd. 3, 8: accusari peculatus,Auct. Her. 1, 12, 22: peculatus damnari,Cic. Fl. 18, 43; Liv. 33, 47: SINE MALO PEQVLATV, Lex Apparit. Grut. 628: judices qui peculatu provincias quassavissent, Cod. Th. 9, 28, 1: ad legem Juliam peculatus,Dig. 48, tit. 48.
* Transf., of the caprice of love: perfidiosus est Amor. Si. Ergo in me peculatum facit, Plaut. Cist. 1, 1, 73.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory