peccātum (noun N) : pecco
* A fault, error, mistake, transgression, sin (syn.: delictum, culpa): pro peccatis supplicium sufferre,Ter. And. 5, 3, 17: corrigere,id. Ad. 4, 3, 2: peccata remordent,Lucr. 3, 827: recte facta sola in bonis actionibus ponens, prave, id est peccata, in malis,Cic. Ac. 1, 10, 37: ut peccatum est, patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu; sic timere, sic maerere, sic in libidine esse, peccatum est, etiam sine effectu,id. Fin. 3, 9, 32: culpa ac peccatum,id. Fam. 5, 21, 5: multitudo vitiorum peccatorumque,id. Phil. 2, 17, 43; id. Att. 8, 13, 2: quo illi crimine peccatoque perierunt?id. Cael. 30, 71: libidinum peccatorumque licentia,id. Lael. 22, 83: confiteri,id. N. D. 2, 4, 11; id. de Or. 1, 27, 125: paucis verbis tria magna peccata,blunders,id. Tusc. 3, 20, 47: in peccata incidere,id. Fin. 4, 15, 40: luere peccata,Verg. A. 10, 32: peccati conscius,Ov. Am. 2, 7, 11: peccatis poenas aequas irrogare,Hor. S. 1, 3, 118: peccatis veniam commodare, Tac Agr. 19: abstinere peccatis,Plin. Ep. 8, 22, 2. Here, too, doubtless belongs: nam eā aetate jam sum, ut non siet peccato mi ignosci aequom Ter. Hec. 5, 1, 11.
* Transf. (eccl. Lat.).
* Guilt: si non venissem peccatum non haberent,Vulg. Johan. 15, 22: cognatio pec-cati,id. Rom. 3, 20; Lact. 6, 13.
* The punishment of sin: peccatum vestrum apprehendet vos,Vulg. Num. 32, 23: ipse peccata multorum tulit,id. Isa. 53, 12.

s. TLL

s. TLL