Lewis Short
(verb) : păvĭo, īvi, ītum, 4, kindr. with παιω
* To beat, strike.
* Lit.: pavit aequor harenam,Lucr. 2, 376: aliquid ex ore pavire terram,Cic. Div. 2, 34, 72.
* Transf., to beat, ram, or tread down: aream esse oportet solidam, terrā pavitā,Varr. R. R. 1, 51, 1: sato pavitur terra,Plin. 19, 7, 36, § 120: pavimenta fistucis pavita,id. 36, 25, 61, § 185: pavitum solum,Col. 1, 6, 16.—Hence, păvītum, i, n., a hard-beaten floor, a pavement (post-class.), Paul. Nol. Carm. 25, 37.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary