Lewis Short
(verb) : păvĕ-făcĭo, fēci, factus, 3, paveo
* To frighten, alarm, terrify (very rare): pavefacio, δειλοποιῶ, Gloss. Philox.; Ov. M. 13, 878: pavefacta pectora,id. ib. 15, 636: subito pavefactus,Suet. Aug. 99: fumo ac murmure pavefactus,id. Calig. 51; id. Ner. 48; Gell. 2, 29, 12; 5, 14, 20: pavefactus infans,Sen. Herc. Fur. 1022: fulgente ejus lumine pavefactus est,Ambros. in Psa. 118, 8, § 17: pavefecit,Aug. Qu. in Heptat. 7, 27.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary