pauxillus | pausill-, i | pauxillum | pauxillum (noun N) : ()
* Adj. dim. [paucus], little, small (mostly ante-class.): res,Plaut. Poen. 3, 1, 63: peccatum, Turp. ap. Non. 363, 15 (al. pausillulum): ossa pauxilla atque minuta,Lucr. 1, 836: semina,id. 3, 229.
* Subst.: , , n., a little: ex pauxillo,little by little,Plaut. Most. 4, 1, 8: da mihi pauxillum aquae ad bibendum,Vulg. Gen. 24, 43.—Esp. abl.: pauxillo, by a little, a little: pauxillo prius me convenit, Afran. ap. Charis. p. 191 P.: pauxillo levius,Cels. 5, 28, n. 18.—Adv.: , a little, little: sed si pauxillum potes contentus esse,Plaut. Capt. 1, 2, 73: ita ut pausillum differat a caulibus,id. Truc. 3, 2, 18: pauxillum manus conseres, ut conquiescas,Vulg. Prov. 24, 33.

s. TLL