LAT

Lewis Short

(adverb) : parvŭlus or parvŏlus, a, um
* Adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.): ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,Cic. Inv. 2, 3, 10: parvola magni formica laboris,Hor. S. 1, 1, 33: parvula, pumilis,Lucr. 4, 1162: impulsio,Cic. Inv. 2, 8, 25: res,id. Quint. 16, 53: pecunia,id. Rosc. Com. 8: stridor,Plin. 17, 24, 37, § 221: res,Hor. Ep. 1, 18, 29: tuta et parvola laudo,id. ib. 15, 42: proelium,a skirmish,Caes. B. G. 2, 30: detrimentum,id. ib. 5, 50: causa,Lucr. 4, 193.
* In partic.
* Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8: parvula (soror),id. Eun. 3, 3, 18: segmentatis dormisset parvula cunis,when a child,Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.: a parvulā aetate,Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child: si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,Verg. A. 4, 328; cf.: rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,Juv. 5, 138: parvulus enim natus est nobis,Vulg. Isa. 9, 6: exceptis parvulis,id. Matt. 14, 24.—Of animals: (ursi) parvuli excepti,Caes. B. G. 6, 28, 4.
* Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing: quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!Plaut. Ps. 3, 1, 17.
* Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, : parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Caes.): aut nihil aut parvulum,Cels. 7, 18, 32: parvulum referret, an, etc.,Plin. Ep. 8, 14, 14.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory