Lewis Short
(verb) : partĭcĭpo, āvi, ātum, 1, and n. (collat.
* Dep. form partĭcĭpor, Dig. 4, 4, 9, § 1) [id.], to share; viz., to cause to partake of, to impart; and also, to partake of, participate in (in both senses mostly ante- and post-class.; syn.: communico, partior, impertior).
* To make partaker of, to give a share of, to acquaint with, make privy to, impart, inform of any thing.
* Lit.: aliquem sermone suo de amicā eri,Plaut. Mil. 2, 2, 108: servum sui consilii,id. Cist. 1, 3, 17: ubi sint, quid agant, ecqui bene agant, Neque participant nos, neque redeunt,id. Stich. 1, 1, 33.—Pass.: non licet donati obsoni me participem fieri? Ast. Si volebas participari, etc., id. Truc. 4, 2, 34: uti dentes sensu participentur,Lucr. 3, 692: sequitur igitur, ad participandum alium ab alio homines naturā esse factos,Cic. Leg. 1, 12, 33.
* To share in, partake of, participate in any thing: pestem parem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 (Trag. v 22 Vahl.): lucrum, damnum,Dig. 17, 2, 55: consilium alicujus, Mamert. Grat. Act. Jul. init.: ad participandas ejusmodi voluptates,Gell. 15, 2, 7: de uno pane,Vulg. 1 Cor 10, 17.—With abl. alone: patrio sepulchro participans,Vulg. 2 Macc. 5, 10.—Hence, partĭcĭpā-tum, i, n. (lit. made to participate; hence), in gram., a participle (post-class.), Mart. Cap. 3, § 227.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary