LAT

Lewis Short

parma | pal-ma (noun F) : (or in the collat. form , Tib. 1, 9, 82; and so many MSS. in Prop. 2, 19, 44 (3, 20, 8); 4 (5), 10, 40; Liv. 22, 1, 9), ae (old
* Gen. parmaï, Lucr. 4, 847), f., = πάρμη, a small, round shield, a target, carried by the light infantry and the cavalry.
* Lit.: configunt parmam, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.); Varr. ap. Non. 552, 30: desiliunt ex equis, provolant in primum agmen et pro antesignanis parmas obiciunt, Liv. 2, 20; 2, 6, 9; 31, 35 fin.: hic miles (veles) tripedalem parmam habet,id. 38, 21 fin.; 26, 4; Sall. Fragm. ap. Non. 554, 23: picta fulgebat,Prop. 4, 10, 21.
* Transf.
* In gen., a shield (poet.): (Pallas) parmamque ferens hastamque trementem,Verg. A. 2, 175; 11, 693; Mart. 9, 21, 10.
* A gladiator armed with a parma, a Threx (v. Threx) (poet.), Mart. 9, 69, 8.
* The valve in a pair of bellows, Aus. Idyll. 10, 267.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
See also: Parma
memory