Lewis Short
pantex | pantĭces, um (noun M) : and usu. plur.
* The paunch, the bowels (syn.: venter, ilia): eo vos vostrosque pantices madefacitis, quom ego sim hic siccus,Plaut. Ps. 1, 2, 50: et aestuantes docte solvis pantices, i. e. sausages, Verg. Cat. 5, 31; Mart. 6, 64, 28.—In sing., Auct. Priap. 83, 19 dub.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary