LAT

Lewis Short

(adjective) : pandus, a, um, 2. pando
* Bent, crooked, curved (mostly poet.; syn.: curvus, uncus): carina, Enn. ap. Vet. Schol. in Stat. Achill. 1, 558 (Ann. v. 560 Vahl.); Verg. G 2, 445: rami, Ov M. 14, 660: juga,id. Am 1, 13, 16: juvencae pandis cornibus,id. M. 10, 271: delphines,id. Tr. 3, 10, 43: rostrum, id. M. 10, 713: asellus,crook-backed,id. A. A. 1, 543: pandā urceus ansā,Mart. 14, 106, 1; Sil. 3, 277.—In prose: hominem nigrum et macrum et pandum,Quint. 6, 3, 58: cupressus et pinus habentes umoris abundantiam in operibus solent esse pandae,to warp,Vitr. 2, 9.
* Pandus, i, m., a Roman surname: Latinius Pandus,Tac. A. 2, 66.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
See also: Pandus
memory