Lewis Short
palpĭto, āvi, ātum, 1
* V. freq. n. [palpo], to move frequently and quickly, to tremble, throb, pant, palpitate.
* Lit.: cor palpitat, * Cic. N. D. 2, 9, 24: radix micat ultima linguae, Utque salire solet mutilatae cauda colubrae, Palpitat,Ov. M. 6, 559: cerebrum uni homini in infantiā palpitat,Plin. 11, 37, 49, § 134: in ovo gutta sanguinis salit palpitatque,id. 10, 53, 74, § 148; 11, 37, 65, § 173.—Esp. of persons or animals in the agony of death, to struggle, be convulsed: palpitat et positas aspergit sanguine mensas,Ov. M. 5, 40: semianimes palpitantesque,Suet. Tib. 61: jam palpitat arvis Phaedimus,Stat. Th. 8, 439; 9, 756; Calp. Ecl. 2, 62.—In mal. part., Juv. 3, 134.—Of things: hic arduus ignis Palpitat,flickers,Stat. Th. 12, 70.
* Trop.: animum palpitantem percussit,Petr. 100.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary