Lewis Short
palmĕs (noun M) : 1. palma, II. E.
* A young branch or shoot of a vine, a vinesprig, vine-sprout (syn. pampinus).
* Lit.: palmites vitium sarmenta appellantur, quod in modum palmarum humanarum virgulas quasi digitos edunt,Fest. p. 222 Müll.: palmitum duo genera sunt, alterum pampinarium, alterum fructuarium,Col. 5, 6, 26 sq.; id. 3, 10, 14; 4, 22, 10; Plin. 17, 22, 35, § 175; 14, 1, 3, § 10: jam laeto turgent in palmite gemmae,Verg. E. 7, 48: stratus humi palmes, Juv. 8, 78; Ov. F. 1, 152: ego sum vitis, vos palmites,Vulg. Johan. 15, 5.
* Transf.
* A vine; a vineyard: Icario nemorosus palmite Gaurus,Stat. S. 3, 1, 147; Mart. 8, 40, 1.
* In gen., a bough, branch: crudus arboris,Luc. 4, 317: palmites arborum,Curt. 4, 3, 10 (where Mützell reads palmas); Plin. 13, 4, 7, § 30: opaco palmite bacae,Claud. Nupt. Hon. 217.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary