Lewis Short
(adjective) : pallĭdus, a, um, palleo
* Pale, pallid (cf.: lividus, luridus).
* Lit.: vides ut pallidus omnis Cenā desurgat dubiā,Hor. S. 2, 2, 76: ora buxo Pallidiora,Ov. M. 4, 134; Prop. 5, 5, 72: Asturii scrutator pallidus auri,Luc. 4, 298; id. 1, 618: recto vultu et pallidus, i. e. well or sick, Juv. 10, 189: oriens,Plin. 18, 35, 78, § 342: stellae, quae sunt omnium pallidissimae,id. 2, 25, 22, § 89.—Esp. of the Lower World: pallida turba,Tib. 1, 10, 38: ditis profundi Pallida regna,Luc. 1, 456: pallida Leti loca, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Trag. Rel. v. 109 Vahl.): equus,Vulg. Apoc. 6, 8.
* Transf.
* Trop.
* Musty, mouldy: vetustate ficus fit pallidior,Varr. R. R. 1, 67.
* Livid: hospes inauratā pallidior statuā,Cat. 81, 4.
* Pale with love, in love, Prop. 4, 7, 28: pallidus in lentā Naïde Daphnis erat,Ov. A. A. 1, 732; id. Am. 3, 6, 25.
* Pale with fright, affrighted, Ov. H. 12, 97; 1, 14.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary