(v. a.P. a.adv.) : paenĭtĕo (less correctly poen-), ui, no
* Sup., ēre, 2, v. a. and impers. [root in poena, q. v.; Gr. ποινή].
* Pers.
* Act., to cause to repent, to displease (anteclass. and late Lat.): et me quidem haec conditio nunc non paenitet,causes me no regret,Plaut. Stich. 1, 1, 50: quod male emptum est semper paenitet, Cat. ap. Plin. 18, 5, 6, § 26: paenitemini et credite Evangelio,repent,Vulg. Marc. 1, 15; id. Act. 3, 19.
* Impers.
* It repents one, etc., i. e. I, you, etc., repent; I, etc., repent, am sorry, grieve, rue, etc.
* Aliquem alicujus rei: non paenitere me consilii de tuā mansione,Cic. Att. 9, 10, 8: quem ... in eam diem vitae non paenituerat,Just. 13, 1, 5: neque te, neque quenquam arbitror tuae paeniturum laudis, App. ap. Non. 158, 5: galeatum sero duelli paenitet,Juv. 1, 170.
* It discontents or displeases one, i. e. one is vexed, angry, offended, dissatisfied (class.; cf. taedet).
* Aliquem alone: si eos quidem non paeniteret,Cic. Fam. 9, 5, 2.
* It concerns, is a care to, makes anxious, dissatisfies; and with negative, it is enough, satisfies (mostly anteclass.): an paenitet te, quanto hic fuerit usui?are you not satisfied?Plaut. Ps. 1, 3, 71: paenitetne te, quot ancillas alam?id. Truc. 2, 6, 52: duas dabo, una si parum'st; et si duarum paenitebit, addentur duae,are not enough, not satisfactory,id. Stich. 4, 1, 34: an paenitebat flagitii te auctore quod fecisset Adulescens?was it not enough?Ter. Eun. 5, 6, 12; id. Heaut. 1, 1, 20; id. Phorm. 1, 3, 20: an paenitet vos, quod salvum atque incolumem exercitum traduxerim?Caes. B. C. 2, 32: quod a senatu quanti fiam minime me paenitet,Cic. Att. 1, 20, 2; cf.: tam diu velle debebis (discere), quoad te quantum proficias non paenitebit,id. Off. 1, 1, 2. —Hence
* Paenĭtens, entis, P. a., repenting, repentant, penitent.
* With quod and subj.: se paenitere, quod animum tuum offenderit,Cic. Att. 11, 13, 2.
* Paenĭ-tendus, a, um, to be repented of, blamable, objectionable (perh. not ante-Aug.).
* With gen.: Lepidum paenitentem consilii, Sall. ap. Charis. p. 224 P.
* With de: signa paenitentis de matrimonio dederat,Suet. Claud. 43.— Hence, adv.: paenĭtenter, with regret, repentantly (late Lat.): auguria paenitenter omissa,Min. Fel. Oct. 26.
* Affirmatively: itaque hic ager sive exercetur, seu cessat, colono est paenitendus,Col. 3, 2: paenitendae rei recordatio,Sen. Brev. Vit. 10, 2.
* With a negative: sub haud paenitendo magistro,Liv. 1, 35, 5; 25, 6, 10; 40, 6, 3: dicta non paenitenda,Gell. 1, 3, 2: gens Flavia reipublicae non paenitenda,Suet. Vesp. 1.

s. TLL