(adverb) : paene (less correctly pēne), etym. dub.
* Nearly, almost, as I may say (class.): fores paene effregisti,Plaut. Bacch. 4, 2, 4; id. Am. 4, 2, 6; id. Bacch. 4, 9, 26; id. Truc. 2, 6, 37: aliquem paene perdere,Ter. Heaut. 4, 6, 10: paene amicus,Cic. Fam. 1, 4, 1: paene communis,id. ib. 15, 1, 1: Brutum non minus amo, quam tu: paene dixi quam te,id. Att. 5, 20, 6; id. Rosc. Com. 6, 16: non solum in omnibus civitatibus, sed paene etiam in singulis domibus, factiones sunt,Caes. B. G. 6, 10: quam paene furvae regna Proserpinae ... vidimus,Hor. C. 2, 13, 21: paene manu, quod amo, tanta est vicinia, tango: Saepe sed, heu! lacrimas hoc mihi paene movet,Ov. H. 18, 179.—Rarely with subj.: nisi nostri equites acutius vidissent, paene concedente adversario superasset,Cic. Fam. 8, 4, 1: legiones duas paene delessent, ni, etc.,Amm. 16, 2, 10.—Paene sometimes follows the word it qualifies: omnibus par paene laus tribuitur,Cic. de Or. 3, 7, 28: totidem paene reperiantur genera,id. ib. 3, 9, 34: cuncta paene,id. ib. 3, 32, 127; 3, 55, 209: divini paene est viri,id. Rep. 1, 29, 45; 2, 20, 35; id. Div. 1, 1, 2; id. Leg. 2, 2, 4: et crescere paene opus,Liv. 31, 1, 5; 3, 53, 7; 9, 7, 1; 4, 27, 11: nudā paene cathedrā,Juv. 1, 65.— Sup.: ita mea consilia perturbat paenissume (penissime),utterly, completely,Plaut. Most. 3, 1, 127: me paenissume perdidit,id. Aul. 3, 4, 7: paenissime os alicui sublinere,id. ib. 4, 6, 2; App. M. 8, p. 203; id. Mag. p. 336, 25; cf. Prisc. p. 608 and 1008 P.

s. TLL