(verb) : oppugno (obp-), no
* Perf., ātum, 1, ob-pugnus, to beat with fists, to buffet (Plautin.): os,Plaut. Cas. 2, 6, 56.

(verb) : oppugno (obp-), āvi, ātum (old
* Inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, obpugno, to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).
* Lit.: omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,Caes. B. G. 1, 44: aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra,Caes. B. G. 6, 41: locum,id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.): castelli oppugnandi spes,Liv. 21, 57: se Macedoniam oppugnaturum dicebat,id. 42, 32: oppugnante aliquo,Just. 9, 5, 4: quoniam externo hoste oppugnarentur,id. 18, 2, 2: Methonam urbem,id. 7, 6, 14: 25, 4, 7: nos et civitatem,Vulg. 1 Macc. 11, 50.
* Trop., to attack, assault, assail: non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,Cic. Fam. 5, 2, 6: pecuniā aliquem,id. ib. 1, 1, 1: rem,id. de Or. 2, 38, 161: aliquem clandestinis consiliis,id. Or. 66, 223: aequitatem verbis,id. Caecin. 24, 67: consilia alicujus,Plaut. Most. 3, 1, 154: delictum,id. Bacch. 5, 2, 52: senem,to lay siege to, circumvent,id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer ... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.

s. TLL