LAT
omen
JSON
Lewis Short
ōmen | osmen (noun N) : (old form ), , omen quod ex ore primum elatum est, osmen dictum, Varr. L. L. 6, § 76 Müll.; cf.: osmen, e quo s extritum,id. ib. 7, § 97: omen velut oremen, quod fit ore augurium, quod non avibus aliove modo fit, Fest. p 195 Müll.; perh. orig. osmen, for ausmen; root audio, that which is heard; hence, in gen..
* Lit., any indication or action regarded as a foreboding, a foreboding, prognostic, sign, token, omen (class.; cf. prodigium): di te deaeque omnes faxint cum istoc omine,with your forebodings,Plaut. Most. 2, 2, 33: neque solum deorum voces Pythagoraei observaverunt, sed etiam hominum, quae vocant omina,Cic. Div. 1, 45. 102: ea quae divina testimonia vocant, ex responsis, oraculis, ominibus,Quint. 5, 7, 35: mi pater, inquit (filiola L. Pauli), Persa (catellus) periit. Tum ille Accipio, inquit, mea filia, omen, I take it as a good omen (of a victory over king Perses), Cic. Div. 1, 46, 103: ingens omen magni triumphi,Juv. 4, 125: qui discedens mecum ita locutus est, ut ejus oratio omen fati videretur,Cic. Phil. 9, 4, 9: quibus Antonius (o di immortales, avertite et detestamini, quaeso hoc omen!) urbem se divisurum esse promisit,id. ib. 4, 4, 10; cf.: atque hoc quidem detestabile omen avertat Juppiter,id. ib. 11, 5, 11; id. Div. 2, 40, 83: exire malis ominibus,id. Sest. 33, 72: quam (rem) tu ipse ominibus optimis prosequeris,id. Fam. 3, 12, 2: cum bonis ominibus incipere, Liv. praef. fin.: i secundo omine,go in God's name, good luck attend you,Hor. C. 3, 11, 50: impios parrae recinentis omen Ducat,id. ib. 3, 27, 1: (Mater juvenem) Votis, ominibus et precibus vocat,id. ib. 4, 5, 13: quod di prius omen in ipsum convertant,Verg. A. 2, 190: quod acceperunt pro omine,Vulg. 3 Reg. 20, 33.
* Transf.
* A solemn assurance. condition. eā lege atque omine, ut, etc., Ter. And. 1, 2, 29.
* A solemn usage: hic sceptra accipere et primos attollere fasces Regibus omen erat,Verg. A. 7, 174.
* Prima omina = nuptiae, as accompanied with auspices, Verg. A. 1, 346; cf.: Contineant nobis omina prima fidem,Prop. 3, 20, 24 (4, 20, 14 M.).
* Lit., any indication or action regarded as a foreboding, a foreboding, prognostic, sign, token, omen (class.; cf. prodigium): di te deaeque omnes faxint cum istoc omine,with your forebodings,Plaut. Most. 2, 2, 33: neque solum deorum voces Pythagoraei observaverunt, sed etiam hominum, quae vocant omina,Cic. Div. 1, 45. 102: ea quae divina testimonia vocant, ex responsis, oraculis, ominibus,Quint. 5, 7, 35: mi pater, inquit (filiola L. Pauli), Persa (catellus) periit. Tum ille Accipio, inquit, mea filia, omen, I take it as a good omen (of a victory over king Perses), Cic. Div. 1, 46, 103: ingens omen magni triumphi,Juv. 4, 125: qui discedens mecum ita locutus est, ut ejus oratio omen fati videretur,Cic. Phil. 9, 4, 9: quibus Antonius (o di immortales, avertite et detestamini, quaeso hoc omen!) urbem se divisurum esse promisit,id. ib. 4, 4, 10; cf.: atque hoc quidem detestabile omen avertat Juppiter,id. ib. 11, 5, 11; id. Div. 2, 40, 83: exire malis ominibus,id. Sest. 33, 72: quam (rem) tu ipse ominibus optimis prosequeris,id. Fam. 3, 12, 2: cum bonis ominibus incipere, Liv. praef. fin.: i secundo omine,go in God's name, good luck attend you,Hor. C. 3, 11, 50: impios parrae recinentis omen Ducat,id. ib. 3, 27, 1: (Mater juvenem) Votis, ominibus et precibus vocat,id. ib. 4, 5, 13: quod di prius omen in ipsum convertant,Verg. A. 2, 190: quod acceperunt pro omine,Vulg. 3 Reg. 20, 33.
* Transf.
* A solemn assurance. condition. eā lege atque omine, ut, etc., Ter. And. 1, 2, 29.
* A solemn usage: hic sceptra accipere et primos attollere fasces Regibus omen erat,Verg. A. 7, 174.
* Prima omina = nuptiae, as accompanied with auspices, Verg. A. 1, 346; cf.: Contineant nobis omina prima fidem,Prop. 3, 20, 24 (4, 20, 14 M.).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
