Lewis Short
offensa (noun F) : 1. offendo, like repulsa, from repello
* A striking or grating against any thing.
* Lit. (very rare): donec cerussae similis fiat, nulla dentium offensa,and does not grit against the teeth,Plin. 34, 10, 22, § 104: sine offensis fricantium,id. 35, 15, 52, § 184.
* Trop.
* Offence, disfavor, displeasure, hatred; enmity: quin magnā in offensā sim apud Pompeium,Cic. Att. 9, 2, a, 2: quod offensae fuerit in istā cunctatione, te subisse, to incur hatred, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 2: gravissimam contrahere,to fall into disgrace,Suet. Vesp. 4: offensam meruisse,Ov. P. 4, 1, 16: habere,to cause hatred,Quint. 9, 2, 72: ne minus gratiae quam offensae mereamur,id. 4, 2, 39: sinceri et sine offensā in diem Christi,Vulg. Phil. 1, 10.
* An offending against or violating a law, an offence, crime (mostly in jurid. Lat.): offensa edicti,Dig. 3, 1, 6: levis offensae contrahere culpam, Cod. Th. 4, 11, 1: sub quālibet culpae aut erroris offensā,ib. 6, 10, 1: offensae veteris reus atque tacendae,Juv. 4, 105.
* An injury received, an offence, affront, wrong (perh. only since the Aug. per.): gustus,Col. 12, 21, 6: offensas vindicet ense suas,Ov. Tr. 3, 8, 40: in offensis exorabilis,Vell. 2, 29, 4: per ejusmodi offensas emetiendum est confragosum hoc iter,Sen. Ep. 18, 4, 2.
* Of a state of injury, a complaint, inconvenience, indisposition: sine offensā corporis animique,Petr. 131: si quid offensae in cenā sensit,indisposition,Cels. 1, 6; Sen. Ep. 7, 1; cf. in plur., id. Tranq. An. 2, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary