occultātĭo (noun F) : 2. occulto
* A hiding, concealing, concealment (rare but class.): aliae fugā se, aliae occultatione tutantur,by hiding themselves,Cic. N. D. 2, 50, 127: cujus rei nulla est occultatio, * Caes. B. G. 6, 21 fin.: in speluncā,Plin. 7, 45, 46, § 148. —Absol.: occultatione propositā,in the expectation of concealment,Cic. Fin. 2, 22, 73.
* Rhet. t. t., insinuation, suggestion: occultatio est, cum dicimus nos praeterire aut non scire aut nolle dicere id, quod nunc maxime dicimus,Auct. Her. 4, 27, 37; cf. the context.

s. TLL