Lewis Short
occĭpĭtĭum (noun N) : ob-caput
* The back part of the head, the poll, the occiput: in occipitio quoque habet oculos, pessima,Plaut. Aul. 1, 1, 25: umeris ad occipitium ductis,Quint. 11, 3, 160; Cels. 4, 2; Suet. Tib. 68: ne post occipitium exercitus relinqueret, behind his back, Varr. ap. Non. 245, 15.—Of animals, Plin. 11, 29, 35, § 107.— Prov.: frons occipitio prior est; v. frons; cf.: frontemque domini plus prodesse quam occipitium,Plin. 18, 5, 6, § 31.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary