LAT

Lewis Short

(verb) : ob-turbo, āvi, ātum, 1
* To stir up, make turbid.
* Lit.: obturbata proculcatione prius aqua,Plin. 8, 18, 26, § 68.
* Trop., to throw into disorder or confusion; to disorder, confuse, trouble, disturb, distract: (eos) denso agmine obturbabat,Tac. H. 3, 25: ne obturba, ac tace,Plaut. Poen. 1, 2, 49: lectorem,Suet. Aug. 86; cf.: obturbatur militum vocibus,Tac. H. 3, 10: me scriptio et litterae non leniunt sed obturbant,distract,Cic. Att. 12, 16 fin.: solitudinem,to disturb,id. ib. 12, 18.— Absol.: obturbabant patres specie detestandi, to raise a disturbance or clamor, Tac. A. 6, 24 (30 Ritter).—Impers.: obturbatur, obstrepitur,Plin. Ep. 9, 13, 19.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory