obtrectātor (noun M) : id.
* A detractor, traducer, disparager (class.): obtrectator est, qui facit quid contra recte tractantem, Paul. ex Fest. p. 199 Müll.: beneficii,Cic. Fl. 1, 2: multi communes obtrectatores atque omnium invidi, multa finxerunt,id. Planc. 23, 57: obtrectatores et invidi Scipionis,id. Rep. 1, 19, 31; id. Fam 1, 4, 2: non relinquere locum obtrectatorum sermoni,id. Fl. 28, 68: contra inimicos atque obtrectatores,Quint. 11, 1, 23: laudum mearum,Cic. Brut. 1, 2.
* With dat.: huic sententiae obtrectatores amici regis erant,Just. 31, 6, 1.

s. TLL