Lewis Short
obtĭcentĭa (noun F) : obticeo
* A pause, sudden break in the midst of a discourse, as a rhet. figure: Ἀποσιώπησις, quam Cicero reticentiam, Celsus obticentiam, nonnulli interruptionem appellant, Quint. 9, 2, 54.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary