Lewis Short
ob-sīdo, ĕre
* V. a., to beset, invest, besiege, blockade (mostly poet.): ne auriculam obsidat caries, ne vermiculique, Lucil. ap. Non. 21, 25: vias oculorum,Lucr. 4, 351: certas partes,id. 4, 1092: pontem,Sall. C. 45, 2 Kritz N. cr.: portas,Verg. A. 9, 159: Italos fines,to occupy, take possession of,id. ib. 7, 334: praedator cupit immensos obsidere campos,Tib. 2, 3, 41: Troica moenia,Cat. 64, 345.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary