Lewis Short
obscēnĭtas | obscaen-, obscoen- (noun F) : (), , obscenus. *
* Unfavorableness, inauspiciousness, of a bad omen: mali ominis obscenitas,Arn. 1, 10.
* Moral impurity, foulness, unchastity, lewdness, obscenity.
* In abstr. (the class. signif. of the word): si rerum turpitudo adhibetur et verborum obscenitas,Cic. Off. 1, 29, 104; cf. id. ib. 1, 35, 127; cf. also id. de Or. 2, 59, 242: si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo,id. Fam. 9, 22, 1: obscenitas non a verbis tantum abesse debet, sed etiam a significatione,Quint. 6, 3, 29: eques Romanus obscenitatis in feminas reus,Suet. Claud. 15: professis apud se obscenitatem cetera quoque concessisse delicta,unchastity,id. Ner. 29: obscenitate oris hirsuto atque olido seni clare exprobrata,the disfigurement produced by lewdness,id. Tib. 45: in obscenitatem, aliquem compellere,Dig. 1, 12, 1, § 8.
* Concr., an obscene thing (post-Aug. and very rare): corporum obscenitas, = τὰ αἰδοῖα, Arn. 5, 176: amputata,id. 5, 173.— Plur.: in poculis libidines caelare juvit ac per obscenitates bibere,obscene figures,Plin. H. N 30 prooem. § 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary